ఆణిముత్యాలు--2

ఈ ఆణిముత్యాన్ని అస్వాదించండి!

చ| అలఘు ఫణీంద్ర లోక కుహరాంతర దీప్త మణిస్ఫురత్ప్రభా

వళి గలదాని శశ్వదుదవాస మహావ్రత శీతపీడితా

చల మునిసౌఖ్య హేతు విలసద్బడబాగ్ని శిఖాచయంబులన్

వెలిగెడిదాని గాంచిరరవింద నిభాననలమ్మహోదధిన్|

మరి మీ వ్యాఖ్యలు?

ఆణి ముత్యాలు

చ| అటజనిగాంచె భూమిసురుడంబర చుంబి శిరస్సరర్ ఝరీ

పటల ముహుర్ముహుర్లుట ధభంగ,మృదంగ, తరం గ నిస్వన

స్ఫుట నటనానుకూల పరిఫుల్ల కలాపి కలాపి జాలమున్

కటక చరత్కరేణు కరకంపిత సాలము శీతశైలమున్|

యెత్తైన చోటునించి క్రిందకి పడుతున్న నీళ్ళ 'సర్ సర్ ' మనే చప్పుళ్ళూ,

'ధభీ' మని పడడం, 'మృదంగ ' ధ్వని చెయ్యడం,

'స్ స్ ' అని శబ్దం చెయ్యడం, 'ట ట ' అని పడి,

మళ్ళీ 'ఫెళ్ళు ' మని యెగయడం, తరవాత 'గల గల ' అనే శబ్దం చెయ్యడం,

'తళుక్ తళుక్' అనిపించడం--ఇవన్నీ ఈ 'శబ్దాలంకారా శిరోభూషణం' లో వినిపించడం లేదూ!

స్వభార్యా సౌందర్యం

పెద్దిభొట్టుగారు ఓ ప్రఖ్యాత కవి! మంచి మంచి కవితలూ, ఖండికలూ గట్రా వ్రాశేవాడు.

ఒక రోజు, మామూలుగా ఆయన కవితా వ్యవసాయం ప్రారంభించబోతూం డగా, పాపం ఆయన భార్య, ‘యేమండీ, మీ కవితల్లో అనేకమంది నాయికల్నీ, వివిధ అందాల్నీ, వర్ణిస్తారు కదా? దయ చేసి, నా మీద ఒక పద్యం వ్రాయరూ?’ అని బెల్లించింది!

వెంటనే అందుకున్నారు మన పెద్దిభొట్టు గారు:

‘మేరు మంధర సమాన మధ్యమా!
తింత్రిణీదళ విశాల నేత్రీ!
అర్క శుష్కఫల కోమల స్థనీ!
పెద్దభొట్ట గృహిణీ విరాజతే!’

అని!

ఆవిడ పాపం, ‘అబ్బో! మేరువులూ, మంధరాలూ, తింత్రిణీ దళాలూ, అర్క ఫలాలూ—అబ్బో! భలేగా వర్ణించారులెండి!’ అని ఆనందించిందిట!

దీని భావమేమి అంటే—మేరు మంధర పర్వతాలతో సమానమైన నడుము తో, చింతాకులంత విశాలమైన కళ్ళతో, యెండిన జిల్లేడు కాయలవంటి స్థనాలతో, పెద్దిభొట్ట గృహిణి విరాజిల్లుతోంది—అని!

చూశారా! యే మొగుడుకైనా తన పెళ్ళాం యెంత అందంగా కనిపిస్తుందో!

అదే పక్కింటివాడి పెళ్ళాం అయితేనా?

అది మరోసారి!